Махны чадамжаа нэмэгдүүлэх суу ухааны тухайд өөрийн бяцхан бодол

Амар байцгаана уу, бас нэг зүйл бодолд эргэцээд байсныг бичнээ. Бичих зүйл маань ч угаас "Монгол Товчион Түүхийн Тайлал (МТТТ)" сударт байх юм.

Хүн өөрийгөө таних их хэцүү бололтой, ер нь л өөрийнхөө багцааг мэдчихлээ гэж бодоход хорвоо дэлхий уужим юм, нөхцөл байдал арвин өөрчлөгдөх юм, тэр болгонд "Би" гэдэг маань нэг сорилд орж байгаа мэт болох юм.

МТТТ судрын хуудас 283-т "Махан биеэ засах болон махны чадамжаа нэмэгдүүлэх суу ухаан" гэж хоёр суу ухаан дарааллан байх.

"Махан биеэ засах суу ухаан"-ны хувьд бол "Монгол Домчийн Судар"-т хүний биеийн хүрднээс эхлээд, идэш хоол, унтаж амрах гээд тайлбарласан тул зүгээр алгаснаа хэхэ.

Харин тэр "Махны чадамжаа нэмэгдүүлэх суу ухаан" гэдгийг дээрх хуудсанд :
"Бөх ухаан гээд байна. Дасгалжуулна, тамиржуулна, эвсэл болоод мэхтэй болно, ер нь бол булчинг яаж хөдөлгөх тухай ухаан" гэжээ.

Бөх гэнэ, бөх гэхээр одоогийн хэдэн баасаар дүүрсэн гүзээтэй, мэх гэж мэдэхгүй, жингийн хүндээр цагны уртаар барьц сонгож өрсөлдөгчөө унагах ухаан биш гэдэг нь тодорхой.
Хуучны бичлэгүүдийг харж байхад бөхчүүд маань яасан ч сайхан яргай биетэй, яасан ч сайхан овсгоотой, уран гоё мэхтэй байгаа вэ гэж бодож, энүүхэндээ атаархдагаа нуух юун.

Онгодуудынхаа хэлж байсан, Домч Онгод Дээдүүдийн айлдаж байснаар бодоход хүний бие бөх байж, бөх байхын тулд эрүүл байж түүний эрчим бие нягт, цар ихтэй байх бололтой. Эрчим бие нягт, махан биеэ хамгаалах чадамж арвин байх тусам хүн алив зүйлд өртөхгүй, алив сөрөг эрчимд цохигдохгүй аж. Улаач нэгний өнцгөөс харахад тийм биенд Онгод тухлаг сууж, тэгж суусан Онгод үйлээ бүрэнтээ үйлдэх биз.
Ардын минь сэцэн ухааны шижир үгсээр бол: "Эрүүл биед саруул ухаан оршино".

Махан биеийг дасгалжуулна, тамиржуулна гэнэ, харахад нэг гар өөрийн үнэт цаг заваа дэмий хөлсөө урсгахад зарцуулаад ч байгаа мэт харагдах. Гэтэл ингэж өөрийн алдаа хөдөлгөж, хаана ямар булчин буларч байна, аль дасгалыг хийвэл биеийн аль хэсэг хүчжиж байна, дасгал хийж байгаа жингийн туухайг багадуулвал дасгалжиж байна уу яаж байна, жинг ихдүүлвэл биенд дэм болох нь уу, бэртэл болох нь уу гээд л өөрийн махан биетэйгээ харьцдаг бололтой.

Ерөнхий боловсролын сургуульд байхдаа, Онгод Дээдүүдийн дундрашгүй ухааны сургийг ч сонсоогүй байхдаа, Оросын жанжин А.Суворовын хэлсэн санагдах нэг үгийг одоо ч санах.
"Бэлтгэл хүнд бол дайнд хөнгөн
Бэлтгэл хөнгөн бол дайнд хүнд" , эсвэл өөрөөр:
"Энхийн үед их хөлс асгаруулвал, дайны цагт бага цус урсгана" гэх зэргээр байх аж.
Одоо ингээд харахад тухайн үед, хорь гаран жилийн өмнө сонсож байсан үгээ мэдчихлээ, бараг эзэмшчихлээ гэж ихээ холуур төөрч байсан бололтой.

Саяхандаа, хэдэн сарын өмнө, эх нутгаасаа хэдэн сар холдоод, харь газар байж байгаад ирэхэд л махан бие ямар их суларсан, хэм ямар их дутагдсан, алд бие амархан тамирдаж байгаагаа ажлаа. Энэ нь магад хүн гэдэг мэндэлсэн, өссөн газрынхаа уул, ус, агаар салхи, нар, сарнаас эрчмээ авч, энэ эрчим нь махан биеийг нь тэтгэдэгтэй ч холбоотой биз, мөнхүү махан биеэ дасгалжуулж, тамиржуулаагүйтэй ч холбоотой биз.

Хүн бусдын хэлж ярьж байгааг өөрийн таван мэдрэхүйгээр хүлээн авдаг гэсэн тул яргай биений, бөх нэгний зургийг орууллаа. Улсын начин, бөх, 48 настай нэгний ноднингийн наадмын зураг байх. Хажууд нь мань мэт нь ичмээр дамшиг даа.